Volume 69, Issue 4

Abstract

De studie Grundformen prophetischer Rede van Claus Westermann uit 1960 markeert de overgang van de ältere Formgeschichte aan de Neuere Formgeschichte. In deze overgang maakt hij tevens de stap tot een literaire (en de facto synchrone) benadering van Bijbelse teksten. Daarom is hij nog steeds een inspirerende gids in (ook moderne) discussies zowel over methodologische kwesties, zoals de vraag naar de relatie tussen diachronie en synchronie en naar de aard van het fenomeen ‘genre’, als over systematische-theologische kwesties, zoals de vraag naar relatie tussen openbaring en Bijbelteksten en naar de betrekking tussen heil en onheil verwoord in deze teksten.

Loading

Article metrics loading...

/content/journals/10.5117/NTT2015.69.306.WIER
2015-01-01
2024-03-28
Loading full text...

Full text loading...

http://instance.metastore.ingenta.com/content/journals/10.5117/NTT2015.69.306.WIER
Loading

Most Cited Most Cited RSS feed