f Cultuurchristendom als schadelijk reactionair verhaal

Cultuurchristendom is in de mode. Diverse denkers en politici uiten hun waardering voor het christendom, hoewel zij vaak niet direct betrokken zijn bij geloof of kerk. De politieke vorm van dit cultuurchristendom is een kwalijke ontwikkeling. Middels korte boodschappen of soundbites zetten politici als Trump en Baudet christendom in om een band te creëren met hun achterban en deze verder te versterken. Christendom is dan een vorm van identiteitspolitiek en geen inspiratiebron voor moreel handelen. Door in te gaan op de romans van Marilynne Robinson wordt aangetoond dat een wereld die zichzelf graag ziet als ‘christelijk’ kan lijden aan morele blindheid en vergetelheid. Iets soortgelijks is het geval bij het moderne cultuurchristendom. Dit is vaak een reactionair narratief dat voortkomt uit de verlieservaringen als gevolg van secularisatie. De gerichtheid op een ‘christelijk verleden’ zorgt ervoor dat het stellen van essentiële morele vragen belemmerd wordt.