Volume 34, Issue 2

Abstract

Frans van Eemeren schetst de recente geschiedenis van de argumentatietheorie. Hij legt uit dat de opleving van de argumentatietheorie in de tweede helft van de twintigste eeuw gekenmerkt werd door het naast elkaar bestaan van twee paradigma’s die elkaar leken uit te sluiten: een dialectisch en een retorisch paradigma. Rond elk van beide paradigma’s ontwikkelde zich een aparte onderzoekscultuur, met eigen wetenschappelijke organisaties, conferenties, tijdschriften en boekenreeksen. Aan het eind van de twintigste eeuw heeft het inzicht veld gewonnen dat de dialectische conceptualisering van redelijkheid en de retorische benadering van het streven naar effectiviteit op de een of andere manier met elkaar dienen te worden gecombineerd, zodat aan de wederzijdse uitsluiting een eind kan komen. Van Eemeren geeft aan tot wat voor soort onderzoek de combinatie van dialectische en retorische inzichten kan leiden.

Loading

Article metrics loading...

/content/journals/10.5117/TVT2012.2.BIEN422
2012-07-01
2024-03-28
Loading full text...

Full text loading...

http://instance.metastore.ingenta.com/content/journals/10.5117/TVT2012.2.BIEN422
Loading

Most Cited Most Cited RSS feed