f Het mysterie van de Madeleines

In navolging van A. Burms onderscheid ik twee opvattingen van persoonsidentiteit en, ruimer, van individuele identiteit: deze die stelt dat identiteit een kwestie is van perfecte gelijkenis of permanentie van eigenschappen, en de opvatting teruggaand op Strawson, die stelt dat enkel een voortgezette lichamelijke continuïteit bedoeld kan zijn. Ik geef aan dat deze laatste opvatting rijker is dan vermoed: bij een gepaste interpretatie leidt ze tot een duiding van onze gehechtheid aan individuele personen en dingen. Toch blijft een combinatie met en een variatie van de eerste opvatting nodig: wat het belang van persoonsidentiteit uitmaakt, wordt ook bepaald door een ‘narratieve’ continuïteit die we met het individuele verbinden. Deze inzichten leiden tot een erkenning van de rol van individuele essenties. Deze hebben, in overeenstemming met de geschetste dubbele aard van de identiteit, een dubbel belang: als ‘zielen’ van personen en dingen, die enkel - door eigennamen - aangewezen kunnen worden; en als identificerende ‘ficties’, los van de reële referentie van die namen.