Zin, geluk en de plaats van de mens

Veel mensen kunnen hun leven geen zin toekennen in relatie tot iets groters en/of hogers. Voor zover ‘zin’ in gebruik blijft, blijkt het een sterk subjectieve inslag te krijgen. Dit artikel verbindt ‘zin’ opnieuw met het volle leven, te beginnen met ‘opgaan in wat je doet’. Vervolgens komen plaats- en tijdsbesef aan de orde, gecontrasteerd met het anti-antropocentrisme van klimaatactivisten. Tenslotte buigt de verkenning terug naar de plaats van de mens als ‘beelddrager’ van God.