2004
Volume 46, Issue 3
  • ISSN: 0165-4322
  • E-ISSN: 3050-9947

Samenvatting

Abstract

Met zijn uitspraak in de ‘koffie-euthanasie’ heeft de Hoge Raad geschiedenis geschreven: een eerste arrest over een euthanasiezaak onder de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl). Een besluitvorming die buiten de beslotenheid van de toetsingscommissies uitkomt. Maar geen oordeel dat helderheid geeft: waar het arrest-Brongersma een deur dicht deed, doet dit arrest juist een deur van het slot. Hoewel voorstanders van vrijspraak spreken van een overwinning van de autonomie van de demente patiënte, heeft zij in feite haar autonomie aan anderen uitgeleverd: haar ‘vroegere ik’, geïnterpreteerd door artsen en familieleden. Een autonome euthanasie bij dementie vraagt, ethisch gesproken, om een eerder moment. Met dit oordeel komt ook weer in zicht.

Loading

Article metrics loading...

/content/journals/10.5117/RAD2020.3.007.BOER
2020-08-01
2025-12-07
Loading full text...

Full text loading...

/content/journals/10.5117/RAD2020.3.007.BOER
Loading
Dit is een verplicht veld
Graag een geldig e-mailadres invoeren
Approval was a Success
Invalid data
An Error Occurred
Approval was partially successful, following selected items could not be processed due to error