oa Dokterspraktijken

Ik hoor erbij. Ik ben een dokter. Tijdens de studie geneeskunde kregen we filosofie. We leerden over het medisch discours, over subjecten, objecten, verdingelijking – ik (als subject) heb een lichaam (een object dat in het medisch discours losstaat van het ik als subject). Filosofie vond ik een mooi vak. Nu pas snap ik dat het me hielp om na te denken over het evenwicht tussen erbij horen en afstand houden. Ik was een kritische student. Ik vond veel dokters horken, ik vond dat ze onzorgvuldig waren ten opzichte van de individuele patiënt. Ik wilde er niet bij horen. Ik studeerde óók bestuurskunde. Bij een mondeling examen filosofie vroeg de hoogleraar me naar mijn rol in de geneeskunde. Ik zei dat ik een buitenstaander wilde zijn die de geneeskunde van binnenuit wilde veranderen. Hij vroeg: 'Kun je echt een buitenstaander zijn? Ben je niet zelf al gevormd ín de geneeskunde? Maak je er niet allang deel van uit?' Ik schrok.