oa Wanneer je het de leerlingen vraagt...

Voor sommigen die, zoals ik, in de jaren zeventig naar de middelbare school zijn gegaan, is leerlingenparticipatie een lost cause. Geïnspireerd door oudere broers en zussen op de universiteit en door een progressieve maatschappijvisie kende iedere school wel haar actieve leerlingen die de misstanden op school aan de kaak wilden stellen; leerlingen die het recht meenden te hebben om zelf hun schoolloopbaan vorm te geven of, minimaal, daar meer grip op te krijgen. Helaas dacht de conrector daar anders over, misschien ook wel typisch voor het onderwijs: 'Jij kan die verantwoordelijkheid misschien wel aan, maar de meeste andere leerlingen niet en aangezien we hier op school maar één lijn kunnen trekken, betekent dit dat die lijn ook voor jou geldt'. Pessimisten onder de professionele volgers van het onderwijs stellen dat er al jarenlang niets wezenlijk veranderd is in het onderwijs. Het klaslokaal ziet er niet erg anders uit dan pakweg honderd jaar geleden en ook de rolverdeling tussen leerkracht en leerling is in grote lijnen gelijk gebleven. Dit wil niet zeggen dat er niet wordt nagedacht over andere vormen en vormgeving van het onderwijs. Een voorbeeld van nieuw onderwijsbeleid is de nota 'Brede scholen' die in april 2000 aan de Tweede kamer is aangeboden. In deze nota is toegezegd dat onder meer de mogelijkheden van leerlingenparticipatie onderwerp zou moeten zijn van nader onderzoek. In dat kader is in 2001 het onderzoek uitgevoerd waarvan de rapportage hier besproken wordt.