
Full text loading...
De Commissie Regulering van Werk waarschuwde voor waterbedeffecten van arbeidsmarktbeleid. Die treden op als beleid tot onbedoelde arbeidsmarktverschuivingen leidt. Dit speelt bijvoorbeeld wanneer de ‘flexibele schil’ toeneemt, terwijl het juist de bedoeling is om het gebruik van vaste contracten te stimuleren. Maar hoe relevant zijn waterbedeffecten eigenlijk in Nederland? En in hoeverre heeft beleid in het verleden geleid tot waterwaterbedeffecten? In dit onderzoek bieden we voor het eerst empirisch inzicht in het optreden van waterbedeffecten in Nederland. Hiervoor hanteren we twee methoden: een brede arbeidsmarktanalyse en een causale evaluatie van de verkorting van de maximum termijn voor tijdelijke contracten (ketenbepaling) van drie naar twee jaar. De brede arbeidsmarktanalyse suggereert dat het waterbedeffect van belang is, maar dat andere verklaringen voor de flexibilisering van de arbeidsmarkt minstens zo belangrijk zijn. Een aanzienlijk deel van de groei in het aandeel zelfstandigen hangt samen met sociaaleconomische trends en de bewuste stimulering van zelfstandig ondernemerschap. De casestudie laat zien dat de omvang van het waterbedeffect – naar flexibele arbeidsvormen, werkloosheid en inactiviteit – een kwart is van het beoogde effect, namelijk doorstroom naar een vast contract.