
Full text loading...
De coöperatiebeweging van Mondragón wordt vaak aangehaald als een alternatieve manier van organiseren die een tegenwicht kan bieden aan een aantal dysfuncties van het neoliberalisme, zoals vervreemding, inkomensongelijkheid en individualisme. Op basis van literatuuronderzoek, internetbronnen en etnografisch onderzoek ter plaatse betogen we in dit verkennend essay dat de casus van Mondragón ons informatie en inspiratie kan geven om zelfstandig na te denken over hoe het beter kan met het organiseren van arbeidsverhoudingen om weerstand te bieden aan de dysfuncties van het neoliberalisme. Uit de analyse blijkt dat Mondragón weliswaar in staat is gebleken, en nog blijkt, om vervreemding, inkomensongelijkheid en individualisme tegen te gaan door daar eigenaarschap, gelijkheid en solidariteit tegenover te plaatsen, maar dat we die bijdrage ook niet moeten romantiseren. Met name op het terrein van de arbeidsorganisatie laat Mondragón nog kansen onbenut. Maar deze casus biedt volop mogelijkheden om na te denken over mogelijkheden voor de toepassing van de onderliggende ideeën over bedrijfsdemocratisering door de lessen ervan te duiden, te verklaren en toe te passen.