2004
  1. Home
  2. A-Z Publications
  3. Mens & Maatschappij
  4. Volume 96, Issue 4
  5. Article
Volume 96, Issue 4
  • ISSN: 0025-9454
  • E-ISSN: 1876-2816
file format pdf download PDF

Abstract

Abstract

Since January 2015, Safe Home [in Dutch: Veilig Thuis] is the national report center for child abuse and domestic violence. The task of Safe Home and its partner organizations is to stop child abuse and domestic violence. The Risk-Need-Responsivity (RNR) model states that to reduce the chance for harmful behaviors in the future, relevant risk factors should be addressed in individual cases. Offered treatment programs should also be attuned to these risk factors (which is known as risk-based care). The offered risk-based care does not always correspond to the request of the family in question.

In the current study the main question was how it is determined which treatment program or care is offered by the municipalities to families after the investigation of Safe Home is completed and a case is transferred to the local municipality. We interviewed professionals from six municipalities in the region of South-Limburg about the use of structured risk assessment tools and the effectiveness of offered treatment programs. We found that the choice for certain treatment programs is mainly based on the family’s request (and not risk-based, as suggested by the RNR-model). Moreover, the municipalities make limited use of risk assessment tools that meet scientific standards. In order to stop child abuse in the long term, a radical change is needed in the approach of child abuse cases. We offer several recommendations, including the use of scientifically validated risk assessment tools and a closer cooperation and exchange of information between Safe Home and its partner organizations.

Veilig Thuis (VT) fungeert sinds 2015 als landelijk advies- en meldpunt kindermishandeling en huiselijk geweld. De taak van VT en haar ketenpartners is om kindermishandeling en huiselijk geweld duurzaam te stoppen. Het (RNR)-model stelt dat om het risico van schadelijk gedrag in de toekomst te verminderen, de relevante risicofactoren in individuele casuïstiek aangepakt dienen te worden. Hierop dient ook de hulpverlening te worden afgestemd (ook wel genoemd), die niet altijd overeen hoeft te komen met de hulpvraag van het betreffende gezin.

In het huidige onderzoek stond de vraag centraal hoe bepaald wordt welke hulp er wordt ingezet in gezinnen die na een afgerond onderzoek van VT aan de gemeenten worden overgedragen. We vroegen professionals binnen zes gemeenten in Zuid-Limburg middels verschillende vragenrondes naar het gebruik van gestructureerde risicotaxatie-instrumenten en de effectiviteit van de aangeboden hulpverlening. Wij vonden dat de keuze voor hulpverlening voornamelijk hulpvraag-gericht is (en niet risico-gestuurd, zoals het RNR-model voorschrijft) en dat door de gemeenten beperkt gebruik gemaakt wordt van risicotaxatie-instrumenten die voldoen aan wetenschappelijke standaarden. Om kindermishandeling blijvend te stoppen, is een ingrijpende verandering nodig in de aanpak van deze problematiek. Wij doen een aantal aanbevelingen, waaronder gebruik van wetenschappelijk gefundeerde risicotaxatie-instrumenten en nauwere samenwerking en uitwisseling van informatie in de keten.

© 2021 Amsterdam University Press
Loading

Article metrics loading...

/content/journals/10.5117/MEM2021.4.004.EREN
2021-12-01
2025-01-23
Loading full text...

Full text loading...

/deliver/fulltext/00259454/96/4/04_MEM2021.4_EREN.html?itemId=/content/journals/10.5117/MEM2021.4.004.EREN&mimeType=html&fmt=ahah

References

  1. Alink, L., IJzendoorn, R., van, Bakermans-Kranenburg, M., Pannebakker, F., Vogels, T., & Euser, S.(2011). De tweede nationale prevalentiestudie mishandeling van kinderen en jeugdigen. Leiden: TNO Child Health.
     [Google Scholar]
  2. Alink, L., Prevoo, M., van Berkel, S., Linting, M., Velderman, M. K., & Pannebakker, F.(2018). NPM 2017: Nationale prevalentiestudie mishandeling van kinderen en jeugdigen. Universiteit Leiden.
     [Google Scholar]
  3. Andrews, D. A., & Bonta, J.(2010). The psychology of criminal conduct (5th ed.). Matthew Bender & Company, Inc., LexisNexis Group.
     [Google Scholar]
  4. Andrews, D. A., & Dowden, C.(2006). Risk principle of case classification in correctional treatment: A meta-analytic investigation. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 50, 88-100. https://doi.org/10.1177/0306624X05282556
     [Google Scholar]
  5. Assink, M., Van der Put, C. E., Kuiper, K., Mulder, T., & Stams, G. J. J. M.(2016). Risicofactoren voor kindermishandeling: Een meta-analytisch onderzoek naar risicofactoren voor seksuele mishandeling, fysieke mishandeling en verwaarlozing. Universiteit van Amsterdam.
     [Google Scholar]
  6. Baeten, P., van Beurden, M., Haxe, I., Janssen, L., Mourits, E., & Ris Lambers, N. H.(2019). Handelingsprotocol Veilig Thuis 2019. Landelijk netwerk Veilig Thuis.
     [Google Scholar]
  7. Bartelink, C., Kwaadsteniet, L. D., Berge, I. T., Witteman, C., & Witteman, M. L. C.(2017). Is it Safe? Reliability and valitidy of structured versus unstructured child safety judgments. Child Youth Care Forum, 46, 745-768. https://doi.org/10.1007/s105660179405-2
     [Google Scholar]
  8. Bartelink, C., Kwaadsteniet, L. D., Berge, I. T., Witteman, C., & Gastel, W. V.(2015). Betrouwbaarheid en validiteit van de LIRIK: Eindrapport LIRIK valideringsonderzoek. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut.
     [Google Scholar]
  9. Barth, R. P.(2009). Preventing child abuse and neglect with parent training: Evidence and opportunities. The Future of Children, 19, 95-118.
     [Google Scholar]
  10. Belsky, J., Steinberg, L., & Draper, P.(1991). Childhood experience, interpersonal development and reproductive strategy: An evolutionary Theory of socialization. Child Development, 62, 647-670. https://doi.org/10.1111/j.14678624.1991.tb01558.x
     [Google Scholar]
  11. Berger, M.A., ten Berge, I.J., & Geurts, E.(2004). Samenhangende hulp: Interventies voor mishandelde kinderen en hun ouders. Utrecht: NIZW Jeugd.
     [Google Scholar]
  12. Bonta, J., & Andrews, D. A.(2007). Risk-need-responsivity model for offender assessment and rehabilitation. Rehabilitation, 6, 1-22.
     [Google Scholar]
  13. ten Boom, A., Wittebrood, K., Alink, L. R. A., Cruyff, M. J. L. F., Downes, R. E., van Eijkern, E. Y. M., van Gils, G. H. C., van der Heijden, P. G. M., Prevoo, M. J. L.Ramakers, C. C., Schellingerhout, R., Snippe, J. M., & Veenstra, D. R.(2019). De prevalentie van huiselijk geweld en kindermishandeling in Nederland. Den Haag: WODC.
     [Google Scholar]
  14. van den Boom, W., Klaufus, L., Fassaert, T., Lauriks, S., & de Wit, M.(2016). Psychometrische kenmerken van de Zelfredzaamheid-Matrix (ZRM) en het ZRM-Supplement Ouderschap. Kind en Adolescent, 37, 105-119. https://doi.org/10.1007/s12453-016-0112-9
     [Google Scholar]
  15. CBS(2019). Beleidsinformatie Veilig Thuis: 2de halfjaar 2019. [factsheet]. Cbs.nl.
     [Google Scholar]
  16. CBS(2020). Impactmonitor kindermishandeling en huiselijk geweld 2019 [factsheet]. Cbs.nl. https://www.cbs.nl/nl-nl/publicatie/2019/51/monitor-huiselijk-geweld-en-kindermishandeling-2019
     [Google Scholar]
  17. Dijkstra, M., Bransen, E., & Leeman, M.(2011). Verslavingspreventie is onvoldoende toegerust voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Verslaving, 4, 72-83.
     [Google Scholar]
  18. Ethier, L. S., Couture, G., & Lacharité, C.(2004). Risk factors associated with the chronicity of high potential for child abuse and neglect. Journal of Family Violence, 19, 13-24.
     [Google Scholar]
  19. Expertiseteam gemeente Heerlen(2016). Risicoprofiel Kindveiligheid [PDF]. Gemeente Heerlen. https://www.trimbos.nl/docs/20d3ab67-18de-47f3-9dba-c7e9d14592c9.pdf
     [Google Scholar]
  20. Hindley, N., Ramchandani, P. G., & Jones, D. P.(2006). Risk factors for recurrence of maltreatment: A systematic review. Archives of Disease in Childhood, 91, 744-752.
     [Google Scholar]
  21. Kamann, T., Lauriks, S., Veldkamp, C., van Dam, C., & de Wit, M.(2020). Handleiding Zelfredzaamheid-Matrix voor Huishoudens 2020. GGD Amsterdam.
     [Google Scholar]
  22. Jeugdwet Artikel 1.1(2020). https://wetten.overheid.nl/BWBR0034925/2020-01-01
  23. van Lieshout, P. A. H., Alink, L. R. A., Bijleveld, C., Dannenberg, E., Goedee, J., Janssen, J. H. L. J., & Steketee, M.(2018). Advies opzet monitor aanpak huiselijk geweld en kindermishandeling. Nederlands Jeugdinstituut.
     [Google Scholar]
  24. Lundahl, B. W., Nimer, J., & Parsons, B.(2006). Preventing child abuse: A meta-analysis of parent training programs. Research on Social Work Practice, 16, 251-262. https://doi.org/10.1177/1049731505284391
     [Google Scholar]
  25. Munro, E.(2020). Effective child protection (3rd ed). London: Sage Publications.
     [Google Scholar]
  26. Mutsaers, K.(2008). Wat werkt bij de aanpak van kindermishandeling?Utrecht: Nederlands Jeugd Instituut.
     [Google Scholar]
  27. Paxson, C., & Waldfogel, J.(2002). Work, welfare, and child maltreatment. Journal of Labor Economics, 20, 435-474. https://doi.org/10.1086/339609
     [Google Scholar]
  28. Prendergast, M. L., Pearson, F. S., Podus, D., Hamilton, Z. K., & Greenwell, L.(2013). The Andrews’ principles of risk, needs, and responsivity as applied in drug treatment programs: Meta-analysis of crime and drug use outcomes. Journal of Experimental Criminology, 9, 275-300. https://doi.org/10.1007/s11292-013-9178-z
     [Google Scholar]
  29. van der Put, C., Assink, M., & Stams, G. J. M.(2016). Het voorspellen van problematische opgroei-of opvoedingssituaties. Kind en Adolescent, 37, 133-154. https://doi.org/10.1007/s12453-016-0117-4
     [Google Scholar]
  30. van der Put, C. E., Assink, M., Gubbels, J., & van Solinge, N. F. B.(2018). Identifying effective components of child maltreatment interventions: A meta-analysis. Clinical Child and Family Psychology Review, 21(2), 171-202. https://doi.org/10.1007/s10567-017-0250-5
     [Google Scholar]
  31. de Ruiter, C., & de Jong, E. M.(2006). CARE-NL: Richtlijn voor gestructureerde beoordeling van het risico van kindermishandeling. Utrecht: C. de Ruiter.
     [Google Scholar]
  32. de Ruiter, C., & Veen, V.(2005). Werkzame interventies bij relationeel, seksueel en algemeen geweld. Trimbos-instituut.
     [Google Scholar]
  33. de Ruiter, C., Hildebrand, M., & van der Hoorn, S.(2020). The Child Abuse Risk Evaluation Dutch Version (CARE-NL): A retrospective validation study. Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 17, 37-57. https://doi.org/10.1080/15379418.2019.1699488
     [Google Scholar]
  34. de Ruiter, C., de Jong, E. M., & Reus, M.(2013). Risicotaxatie van kindermishandeling in teamverband: Een experimenteel onderzoek. Kind en Adolescent, 34, 30-44.
     [Google Scholar]
  35. Steketee, M., Tierolf, B., Lunnemann, K., & Lunnemann, M.(2020). Kwestie van een lange adem: Kan huiselijk geweld en kindermishandeling echt stoppen?Verwey Jonker Instituut.
     [Google Scholar]
  36. Ten Berge, I., Eijgenraam, K., & Bartelink, C.(2014). Licht Instrument Risicotaxatie Kindveiligheid (LIRIK). Utrecht: Nederlands Jeugd Instituut.
     [Google Scholar]
  37. Turnell, A., & Edwards, S.(1999). Signs of safety: A solution oriented approach to child protection casework. W. W. Norton & Company.
     [Google Scholar]
  38. Turnell, A. & Murphy, T.(2014). The Signs of Safety Child Protection Approach and Framework: Comprehensive Briefing Paper. Resolutions Consultancy.
     [Google Scholar]
  39. van der Veen, H.C.J., & Bogaerts, S.(2010). Huiselijk geweld in Nederland: overkoepelend synthese-rapport van het vangst-, hervangst-, slachtoffer- en daderonderzoek 2007-2010. Den Haag: WODC.
     [Google Scholar]
  40. Van IJzendoorn, M.H., Prinzie, P., Euser, E.M., Groeneveld, M.G., Brilleslijper-Kater, S. N., Noort-van der Linden. A.M.T. van, Bakermans-Kranenburg, M.J., Juffer, F., Mesman, J., Klein Velderman, M., & San Martin Beuk, M.(2007). De Nationale Prevalentiestudie Mishandeling van Kinderen en Jeugdigen (NPM-2005). Leiden: Universiteit Leiden.
     [Google Scholar]
  41. Wet Maatschappelijke Ondersteuning Artikel 1.1.1(2015). https://wetten.overheid.nl/BWBR0035362/20200701/#Hoofdstuk1_Paragraaf1_Artikel1.1.1
  42. White, O. G., Hindley, N., and Jones, D. P. H.(2015). Risk factors for child maltreatment recurrence: An updated systematic review. Medicine, Science and the Law, 55, 259-277. https://doi.org/10.1177/0025802414543855
     [Google Scholar]
/content/journals/10.5117/MEM2021.4.004.EREN
Loading
Samenwerking tussen Veilig Thuis en gemeenten in Zuid-Limburg
M&M 96, 529 (2021); https://doi.org/10.5117/MEM2021.4.004.EREN
/content/journals/10.5117/MEM2021.4.004.EREN
/content/journals/10.5117/MEM2021.4.004.EREN
Loading

Data & Media loading...

  • Article Type: Research Article

Most Cited Most Cited RSS feed

This is a required field
Please enter a valid email address
Approval was a Success
Invalid data
An Error Occurred
Approval was partially successful, following selected items could not be processed due to error